هرگز درباره بدبختی هایت صحبت نکن و به آنها توجه نکن، اگر توجه کنی به آنها خوراک داده ای، توجه خوراک ذهن است، به هرچه که توجه کنی قوی تر میگردد.هرگز با توجه کردن به بدبختی ها به آنها خوراک نرسان. به یاد بسپار, توجه واقعا خوراک و تغذیه است.
به چیزهای منفی توجه نکن.به رنجهایت توجه نکن و درباره اش سخن نگو. آنها را بزرگ نکن , این کار بسیار مخرب و نابود کننده است.به رنجهایت بی توجه باش و با این کار آنها خواهند مرد.بیشتر به شادی متمایل شو, تمام توجه ات را به شادی های کوچک معطوف کن. لحظات کوتاه شادی را ارج بگذار و خودت را کامل در آنها غرقه کن.
اینگونه آن لحظات کوتاه رشد خواهند کرد و در تمام زندگی ات منتشر خواهند شد، بدانید, بهشت مکانی جغرافیایی نیست, جایی قرار ندارد.بهشت شیوه ای از زندگی است, همانگونه که جهنم نیز راهی برای زندگی است. جهنم و بهشت همینجا هستند.درست در وسط زندگی ات.گاهی اتفاق می افتد که تو در جهنم قرار داری و شخصی که کنارت نشسته است در وسط بهشت است.پس بهشت و جهنم از یکدیگر دور نیستند, حالات روانی هستند, راه های زندگی هستند. همه اش به خودت بستگی دارد..
